Goodbye Thailand Hello Malaysia!

Om 8.30 verzamelen en met een busje naar het strand waar allemaal toeristen stonden te wachten om met de longtailboat naar het platform vervoerd te worden. Eenmaal aangekomen op het platform zag ik geen speedboot, maar een wat grotere boot. Hmmm dit gaat niet goed komen aangezien ik ook een open ticket had betaald voor de boot naar Langkawi om 11.30 uur. Deze boot zou om 9.30 uur vertrekken. Aangezien de speedboot er 1 uur over deed, gaat deze grote rakker er iets langer over doen. De boot vertrok 10 minuten later en kwam precies om 11.30 uur aan. Je ging eerst door een andere boot om vervolgens bij de pier aan te komen. Ik liep gelijk door naar een informatiebalie om te vragen voor de boot naar Langkawi. Geen idee ze begrepen mij niet. Ik liep weer terug naar de boot om te kijken of mijn baggage al uitgeladen was. Opgehaald en gelijk naar het reisbureautje waar ik de kaartjes had gekocht. Gelukkig stond diezelfde mevrouw er en ik zei dat de boot vertraagd was en of ik nog naar Langkawi kon vandaag. Zoals elke reisagent heeft ook deze dame een mobieltje en belt een en ander af. Ik word niet op de hoogte gehouden van wat er is besproken maar uit ervaring weet ik dat ze het gewoon regelen punt. Ze vertelt je waar je heen moet en waar je in moet stappen. Ze kwam met een motor plus constructie aanrijden en inladen maar. Een paar meter verder stopte ze en gingen we verder met de auto die ze blijkbaar had geregeld. Hier kennen ze handsfree bellen niet en worden er nog wat telefoontjes gepleegd. Toen stopten we en moesten we in een ander busje waar nog een paar andere toeristen inzaten. Ah, dit ken ik nog wel toen ik in Maleisië was en dat de chauffeur een telefoontje kreeg van een collega dat hij pech onderweg had of hij wat toeristen wilde meenemen. Zo gaat dat hier in Azië. Maar TOP geregeld dit. Ik vroeg aan de groep waar we heen gingen. Wat ik eruit had begrepen was dat we naar een andere pier gingen. Ik wachtte af. Aan de borden te zien waren we in Satun, aha! Om 13.05 uur waren we daar eindelijk en de boot vertrok om 14.30 uur. Tijd voor eten en drinken en bootkaartje voor Ben en paspoorten. Ik blufte dat die eerdere mevrouw zei dat kinderen gratis waren want ik had maar 1 kaartje. Helaas werkte de truc niet. Na het eten mijn tweede anti reis ziekte pilletje genomen. Ben had zijn moment gepakt om vervelend te doen. Zo niet handig tijdens voor het instappen. Door de paspoort controle, sacherijnige foto van mij en een huilende Ben. Boeien het is gelukkig geen pasfoto. Bij het instappen in de boot liep ik gelijk naar links om achterin te zitten waarop de dame wees om voorin te gaan zitten. NO I want to sit in the back! Ok ok...
14.30 uur zijn we al lang voorbij. En voordat we vertrokken om 15.22 uur, kwam een stel met een klein meisje voor ons zitten!! Ben in de vorm van een meisje!! Meisjes zijn nog erger....De hele tijd naar ons kijken en heel veel (harde) geluid maken, knoeien met eten wat aan onze kant viel. Brrrr....
Ik heb voor de zekerheid een acupunctuur punt onder mijn pols vast gehouden tegen de misselijkheid. Je kan ook armbandjes kopen tegen reisziekte die op datzelfde punt drukken. Heb ik toch wat opgestoken van mijn opleiding. Met 2 reispillen en eten in mijn maag en drukpunt ben ik niet misselijk geworden. Het was trouwens ook weer een grote boot en het was vlak water wat voor minieme schommelingen zorgde. De rit duurde een uurtje jippie!

We gingen als laatste van de boot en ik liep zoals gewoonlijk 2 keer om alles uit te laden. Er stonden 2 vrienden nog in de boot en wilden mij helpen met de baggage, dat laat ik mij geen 2 keer zeggen! Ze hadden Ben meegemaakt in zijn moment in Satun. Ben in de buggy en mijn baggage werd gedragen =)
Weer door de paspoortcontrole en de stempel erin. De gozer vroeg nog of ik het vanaf hier redde of dat ze nog moesten wachten. Van mij konden ze gaan en ik bedankte ze. Er was nog een tas inspectie en ik keek die jongen aan met mijn hele hebben en houden of hij mijn tas echt moest controleren. Hij twijfelde even en zei dat ik door mocht lopen. Toen kwam ik de 2 jongens weer tegen en vroeg waar ik naar toe ging of we een taxi konden delen. Is prima! Onderweg de verhalen uitgewisseld en tips gekregen. Engelse jongen die 1,5 jaar op wereldreis was en een Franse jongen die 4 maanden op reis was. Het waren vrienden van elkaar die in Thailand elkaar opzochten. Er zijn zoveel mensen die voor een lange tijd reizen en waarom ook niet! Dan ben ik met mijn 3 maanden maar een jonkie. Jaja ik hoor je Okke dat het allemaal geld kost haha! Inmiddels 17.45 uur in het hotel aangekomen (Thaise tijd) in Maleisië is het is + 6 uur dus een uurtje erbij. Dat wordt even wat eten aan de overkant waar Cenang Mall staat. Klein wnkelcentrum met wat eettentjes. We zitten aan Pantai Cenang (Pantai is strand). Maleis is bijna hetzelfde als behasa. Het is tevens het levendigste strand met vele tentjes aan de weg. Ze zijn hier ontzettend veel aan het bouwen. Ik herken het niet meer sinds ik hier in 2008 was.