Aangekomen in Bangkok

De vlucht naar Bangkok (DMK) verliep prima. Ik had geen maaltijd besteld want ik vond dat je met de Aziatische EasyJet al genoeg voor alle extra's moest betalen (stoelen, ingecheckte bagage, betaling met creditcard). Ik had m'n laatste Yen opgemaakt, had nog wat muntgeld over dus ik dacht ik kan wel wat drinken kopen. Alleen met papiergeld! Grrrr. Heet water was gratis dus ze deed er wat ijsklontjes in.
Je merkt meteen dat de Thai gek op kleine kindjes zijn. Ze maken contact met Ben en vragen van alles.
Ik dommelde in slaap en ongeveer 3 uur later was Ben ietwat luidruchtig en hij zat in de weg voor de stewardess die hem opzij tilde en ze zei tegen mij dat hij stil moest zijn omdat andere passagiers willen slapen. Daar werd hij heel boos over en ik had een gefrustreerd Ben (hij was natuurlijk gewoon moe). We hadden de fucking ochtend vlucht geen avond vlucht! Dan heb je het bij mij al verpest mevrouwtje. Vertel jij maar eens hoe je een klein kind rustig kan krijgen. We gaan dus eerst een half uur de boel bij elkaar huilen/schreeuwen/slaan/krabben/speelgoed gooien en daarna viel hij bij mij op schoot in slaap voor de laatste 3 uren.
Toen ik in de slurf op de buggy wachtte, kon je direct de hitte voelen met hoge luchtvochtigheid (die ik van Indonesië gewend was). Dan was Japan toch iets aangenamer.

Het spannende zou misschien nog komen. Door de douane. Ik had een administratie mee moeten nemen voor Thailand dat ik alleen met mijn kind reis. Kopie paspoort van Okke, goedkeuringsbrief van Okke en geboorteakte van Ben. Gelukkig is er nergens om gevraagd en kon ik doorlopen. Rugzak pakken en door. Gelijk pinnen en zag dat ze 180 Baht access fee vroegen. Tja, ik moet toch geld hebben. Omgerekend bijna 5 euro! Dan vraagt de ABN nog eens 2,25 euro voor elke pintransactie. Belachelijk dit. Het is niet anders. Ik moet een taxi hebben en ik loop naar buiten. Ik heb gelezen dat het in Thailand goedkoop is dus doe mij maar die taxi, we vergeten even het ov. Ik loop naar buiten om een taxi te nemen, word ik weer naar binnen gestuurd om naar de balie te gaan. Ik zie me daar toch een paar dikke rijen staan! Daar had ik zo geen zin in! Ik nam de kortste rij en gelukkig, het is druk maar het gaat heel snel. In drie kwartier was ik bij de guesthouse voor ongeveer 6 euro! Wat een giller.

Ik had een guesthouse tip van Suzanne (juf van Ben) gekregen vlakbij het backpackers paradise. Klinkt goed en aangezien zij wel een Thailand kenner is, had ik ze van te voren gemaild of ze plek hadden voor 3 dagen. Ik kon gewoon binnen lopen, hoefde niet te reserveren. Het was een drukke omgeving en toen ik er binnenliep, dacht ik nog o jee. Laat ik het zo zeggen, het is inderdaad echt voor backpackers. Ik heb eerder in een hostel geslapen en dat was toch ietsje beter. Maar goed, ik mocht eerst de kamer zien. Het bed zag er schoon uit, maar voor de rest was het....een echte backpackers kamer. Ik kan er nu ook anders naar kijken omdat ik Ben nu heb en dan vind ik het prettiger om een schone (bad)kamer te hebben. Ik had spijt dat ik voor 3 nachten wilde reserveren, maar ze zei dat ik voor de eerste nacht hoefde te betalen. Voor 11.30 uur uitchecken anders betaal je weer de kamerprijs. Volgens mij betaal je daar ook gewoon per nacht. Ik vond het prima! Terug naar de kamer kon ik alles beter inspecteren. Alles was gewoon aan vervanging toe en was heel stoffig. Wasbak kraantje zat los, douche had 1 stand, de turbo straal, ventilator was stoffig en nou ja dat soort dingen. Je hoorde ook de drukte van de straat op zich niet erg. We hebben een rondje gedaan om de buurt te verkennen en hebben ergens gegeten. Terug in de kamer heb ik de ventilator aangezet, die overigens een lawaai maakte en de airco aangezet. Mijn neus sloeg meteen dicht en was verkouden. Voelde me niet lekker. Heb die avond nog een ander hotel met zwembad geboekt in de buurt. Zo een 10 minuten lopen daar vandaan. Ik heb tissues vol gesnoten en met tissues in mijn neus in slaap gevallen.