Penang - foodie island

Jaja het is alweer te lang geleden. Druk geweest met luieren op eilandjes.

Onze vlucht met Air Asia vertrok 10.10 uur vanuit Langkawi en was een klein half uurtje vliegen naar foodie island a.k.a. Penang vanwege de vele hawker stalls. Express het vliegtuig geboekt omdat ik de boot het liefst vermijd. Van de vorige keer weet ik nog dat het bijna 2 uur varen was en dat ik al die tijd kotsmisselijk met een zakje(s) in mijn handen zat.
Op dit eiland wonen veel meer Chinezen en is wat drukker in vergelijking met Langkawi waar voornamelijk Maleisiers wonen en een relaxte sfeer hangt. Ik had een youth hostel geboekt in Georgetown, met een gezamenlijke ruime ruimte met een voetbaltafel, biljarttafel en een spelletjes hoek. De eerste dag even de buurt verkend, ik herkende nog wel wat van de laatste keer dat ik er was. Ook hier zijn ze veel aan het bouwen. Wederom met de buggy op stap en ook hier voetgangers onvriendelijk. Aangezien ik de meeste bezienswaardigheden hier heb gezien, had ik niet zo veel op mijn to see lijstje staan. Ik zie het allemaal wel.
Ik heb een goede wandeling gemaakt richting Fort Cornwallis. Het fort werd door de Britten gebouwd na de landing van Captain Francis Light, toen ze bezit namen van Penang in 1786. Oorspronkelijk bestond het alleen maar uit palissaden en werd tenslotte in 1804 van een massieve, stenen muur voorzien, die nog steeds overeind staat. 
Tegenwoordig dient het fort als openluchtmuseum, maar ook als Open-Air-Theater. Hier staan ook de Hollandse kanonnen opgesteld, die eens geleverd werden aan de Sultan van Johor. Na de levering werden de kanonnen door de Portugezen gebruikt en opgegeven. Daarna doken ze weer op in Java en werden door piraten in zee gegooid, voordat ze uiteindelijk in fort Cornwallis belandden. Tegelijk de Victoria Clock Tower, gemeentehuis en gerechtshof meegepakt.
Bij terugkomst in de hostel bleken we een gast in de badkamer te hebben. Die gaat vanzelf wel weer terug de afvoer in.

De volgende ochtend hebben we de trishaw genomen naar Lebuh Chulia. Een gezellige drukke straat met veel accomodaties en vele koffie/thee huisjes waar ze lekkere broodjes verkopen. De man zette ons af bij Rainforest Bakery, waar ze lekkere broodjes hadden. Aangrenzend was The Mugshot Cafe waar ze ook ontbijt en sapjes serveren. Ik bestelde daar onze drankjes en ging met onze broodjes in de binnenplaats zitten. Erg leuke plek! Heel toevallig kwam de Franse jongen binnen wandelen, die ook van Thailand naar Langkawi reisde en waarmee we een taxi deelden in Langkawi. Nog even wat info uitgewisseld voor de reis naar Perhentian islands. Na het ontbijt naar een reisbureautje en wat info gehaald over de reis. Ik zou er nog over nadenken want ik moest mijn reisschema verder uitwerken.
Die avond zijn we gaan eten bij Restoran Kapitan waar ik bijna 4 jaar geleden was met Ben in mijn buik. Nu zaten we daar met z’n tweetjes waar we genoten van lekker Indiaas eten. Daarna wilde ik een taxi nemen om naar Gurney Plaza te gaan. Gewoon een groot winkelcentrum. Kijken voor een toetje en speelgoedwinkel voor Ben. Uiteraard weer een stuk gelopen want er kwam geen taxi. Voor een trishaw was het te ver. Het wandelen is natuurlijk heel leuk, je komt in verschillende wijken en snuift er de geuren op van eten, kruiden en wierrook. Uiteindelijk een taxi gepakt, een toetje en speelgoed gescoord.

Ik heb nog 2 nachten in Batu Ferringhi geboekt. Het Holiday Inn, lekker luxe. Er was wel voor 2 dagen regen voorspeld. Tussen de buien door (voornamelijk in de namiddag) nog wel lekker de hele dag kunnen zwemmen in het zwembad en ‘s avonds nog de avondmarkt gelopen. Ik ben nog naar Lone Pine Hotel geweest om de manager gedag te zeggen. Toen ik zwanger was werd er goed voor mij gezorgd en ik zei toen tegen hem dat ik wel weer een keertje terug zou komen. Helaas kreeg ik het vervelende nieuws dat hij eind 2012 was overleden. Het voelde heel anders dan toen ik er 4 jaar geleden was. Misschien omdat ik het al ken of dat er veel bijgebouwd was en dat het minder een strand gevoel gaf of omdat ik Thailand nu veel mooier vind dan Maleisië en dat ik het nu vind tegenvallen.

Bij reisbureautjes navraag gedaan voor buskaartjes naar Perhentian islands en bleek dat ze dat daar niet verkopen, alleen in Georgetown. Helaas, ik heb weer 1 nacht geboekt in Georgetown omdat de bus om 5 uur vertrok en dat redde ik niet.

Voor de terugreis naar de stad heb ik weer een taxi genomen. Het is wat duurder maar zo veel makkelijker dan met ov. Zeker als je met veel baggage reist. Aangekomen bij het hotelletje in Chinatown, parallel aan Lebuh Chulia, hebben we de baggage gedropt en zijn we gaan lunchen. Ik heb ook te horen gekregen dat een vriendin in Singapore op zakenreis is als we daar zijn, dus haar zie ik niet en ik zal een andere slaapplaats moeten regelen. Het is zondag dat we in China town zijn en de meeste winkels zijn gesloten.
Sinds 2012 is de straatkunst van Ernest Zacharevic te zien in Geoergetown. Die kreeg de opdracht om de muren van de binnenstad te sieren. Er stonden een paar op de plattegrond die ik had en we zijn daar naar op zoek gegaan. Niet alleen muurschilderingen maar ook installaties van stalen staven. Het werd een leuke zoektocht want je kwam ook werken tegen die niet op de kaart stonden en dat was dan een leuke verassing. Als je ze niet kon vinden dan waren het wel de vele toeristen die de plek aangaven. Het was ook weer een leuke wandeling waar ik nog niet was geweest. Het was voornamelijk ook een ijs route. Er was een straat waar elk tentje kokos ijs verkocht. Tja en lokale specialiteiten moet je gewoon uitproberen toch? Toen zag ik een winkeltje waar ze ijsballen verkochten. Soort schaafijs in de vorm van een bal, ter grootte van een grapefruit, met siroop. Je krijgt er 2 stokjes bij en dan moet je het maar zien op te zuigen. Die had ik overgeslagen. Verderop zag ik weer iets anders. IJspops uit Japan, golfballetje ijs met een laagje yoghurt of chocola. Dat is wel een leuk tussendoortje.