Dit is voor mij Japan

Ik had de wekker gezet omdat ik de trein moest hebben van 10.03 van Tokyo station naar Takayama (via Nagoya). Volgens mij duurde de reis iets van 5 uur. Ik kon (alweer) niet slapen, misschien jet lag en ook "als ik me maar niet verslaap als ik me maar niet verslaap". Het erge was nog dat ik AL die spullen moest mee sjouwen. Hier ook weer "pack light!" gevoel. Gelukkig ging alles op/aan/onder/in de buggy en rolde Ben z'n eigen koffertje mee. Bikkel liep lekker mee naar het station. Hij was ook de baas van de metrokaartjes. Zelf vasthouden, zelf de kaartjes in een gleuf stoppen en een halve meter verder er weer uitpakken zodat de poortjes open gingen. En ik maar hopen dat hij het niet kwijt raakte. 'Ben, blijf je wel dicht bij mama? Ben, hier naar links. Nu naar rechts.' Allemaal commando's...maar het gaat tot nu toe goed! Het ging een keertje mis dat hij op de roltrap struikelde toen we naar boven gingen. Ik stond achter hem met 20 kilo op 4 wielen en zei dat ik boven even ging kijken naar z'n armpje. Niks aan de hand. Of die ene keer dat we met de roltrap naar beneden wilden en dat hij ineens niet meer zelf wilde. Daar ging ik dan met m'n boodschappenkar en Ben riep mamaaa met tranen. Ik riep meteen tegen een toerist 'can you help him?!' Hij tilde Ben op en bracht hem naar mij. Jullie moeten jullie voorstellen dat het overal mega druk is, overal krioelt het van de mensen. Dus af en toe geeft het stress. Het kan mij niks schelen als ik voor opstopping zorg, als we maar samen zijn.

Ik was al blij dat we op tijd waren! Ongeveer 1,5 uur van te voren waren we vertrokken. Een paar foto's gemaakt van de super trein en wachten. Op het treinkaartje staat in welke wagon je zit en stoelnummer. Op het perron staat ook al aangegeven waar de wagon stopt. Wat ik merk is dat alle treinen er ruim van te voren staan. Ruim van te voren wordt omgeroepen wanneer de trein komt zodat men alvast kan voorsorteren. Iedereen gaat erin en de trein vertrekt op tijd!
Ik heb geen idee hoe hard de trein reed, maar hij vloog over het spoor en je hoorde haast niks. Kaartjes worden gechecked door de conducteur en vinkt passagiers op een blaadje. Als hij de wagon heeft gechecked dan loopt hij terug en doet de deur open, draait zich om, zegt hij iets van ashimas, buigt en loopt weg. Geen idee. Ook snap ik niet hoe dat systeem werkt met passagiers vinken omdat hij precies weet wanneer er nieuwe mensen zitten.
2,5 uur later overstappen op een gewone trein voor het laatste stuk. Het was een mooi stuk door de bergen. Ik had even geen rekening gehouden met bergen, want dan had ik wel even een reispilletje ingenomen. Goed, de bergen dus. Het was van de drukke stad naar de bergen en het was mooi groen, een rivier naast ons met grote rotsen erin. Dan reden weer hoog en weer laag, dat was te zien maar ook gevoeld in de oren. Ik had het gevoel dat we naar het sprookjesachtig bos gingen en daar een huisje hadden, net als in de tekenfilms van Miyazaki (princess Mononoke of Spirited Away etcetera). Voor de liefhebbers heb ik een dvd met Engelse ondertiteling.

Aangekomen op station was net als alle andere stations haha. Oja! Hoe klein de kans ook is, in de trein kwam ik een ex-collega tegen met z'n vriendin! Hij kwam me wel bekend voor maar ik dacht hoe ken dat nou? Gewoon schuin achter ons. Op zoek naar de Ryokan. Natuurlijk niet in 1 keer gevonden. Een mannetje heeft me geholpen met wijzen. Jaaa! Mooie Ryokan! De entree was een rotsachtige tuin met lantaarntjes, zwart hout en water. Schoenen uit bij binnenkomst en slippers aan. Van de kamer werd ik heel blij! Japans ingericht heel simpel: 2 bedden -matrassen met daarop een futon - en 2 stoeltjes met een tafeltje en de kasten waren weggewerkt. Oja en tatami matten op de vloer. Slippers op de hal. In het toilet had je weer toilet slippers! Ben had gele iets te grote slippers gekregen met Winnie de Pooh.
Nog even snel het dorpje verkennen. Veel winkeltjes en Sake brouwerijen. Er was een straat met hele oude traditionele Japanse huisjes die als winkel worden gebruikt. Hele mooie en rustige sfeer hing er. Dít is wat ik van Japan had verwacht.

Op zoek naar een eettentje. Er waren er veel maar wist niet wat. Even de LP erbij gepakt (Lonely Planet) en kijken wat zij aanraden. Gevonden! Stond bekend om zijn Hoba beef. Doe mij die maar dan. Soort bak met vuurkegels erin en daarop een rooster en daarop een blad wat daar bekend is, naam even kwijt, en daarp vlees en groente met miso saus. Wel even zelf roeren en het is gaar! Weer een ervaring rijker! Met rijst en miso soep erbij, lekker! We hadden het rijk voor ons alleen en daarna kwam een grote groep toeristen.

Voor het slapen gaan nog even gebruik gemaakt van de gemeenschappelijke douche ruimte. In de kleedruimte de regels doorgelezen (ah diaper users not in hot bath, was het ook niet van plan) en toen de douche ruimte in. Voor en rechts een rij lage kranen en links het hete grote bad en daarnaast houten krukjes en bakjes. Soort van mini sauna zeg maar. Je moet je dus zittend wassen en spoelen zodat je niet je buren nat spettert. Daarna mag je schoon het warm water bad in. Dat was lekker geweest zeg. In m'n yukata (badjas) weer naar boven en Ben in pyama.
Wat was dat lekker slapen op een stevige ondergrond. Beter dan het zachte bed in vorig hotel. Minder vaak wakker geworden dan de eerste nachten.

Het weer is trouwens warm, tussen 25-30 graden. Af en toe een windje maar verder gelukkig niet zo een hoge luchtvochtigheid als in Maleisië,Singapore of Indonesië. En het is 7 uur later dan in Nederland.