Metro dag

Even een stressmomentje gehad: mn laptop oplader past niet op mn vakantie-multi-stopcontact foto's posten lukt nog even niet. Verhaaltjes maar via de telefoon.

Na een dagje bijkomen heb ik vandaag een metro kaartje voor de hele dag gekocht. Bij het station ben ik naar zo een kaartjesautomaat gelopen en zag een knop voor 'English', fieuw. Dat ging gesmeerd, welke lijnen ik moest nemen was ook duidelijk. Makkie. Zo hebben we een paar wijken bekeken. De ondergrondse hier in Tokyo is echt huge en zo loop je de hele dag lange afstanden. Om van beneden naar boven te komen pak ik soms de lift, als ik die kan vinden, soms de roltrappen en anders de trap. En dat allemaal mét buggy! Je loopt de gang door, pakt de trap omlaag dan weer omhoog. Ik kom straks afgetraind thuis!
Er staan een hoop mannetjes bij de metropoortjes en op het perron. Sommige komen naar je toe om te helpen of te vertellen waar de liften zijn. Soms sla ik hulp af omdat ik toch al bezig ben met sjouwen en het te veel moeite kost om helemaal naar achteren te lopen voor de lift. Ze bedoelen het goed ik weet het. Maar sommige negeren je totaal net wanneer je wel om hulp vraagt.

We hebben 1 tempel bekeken in de wijk Asakusa en dat was de Senso-Ji. Een grote pot met wierrook staat te roken als je aankomt. Mensen komen daar ook om te bidden. Je kan een wens op papier pakken (zowel in Engels/japans). Als het een slechte is, knoop het ergens aan vast en de wind blaast hem weg. Je hebt daar ook onwijs veel winkeltjes met souvenirs en eet/snoepwinkeltjes. Ik zag een pannekoekje (tenyaki) in de vorm van een vis gevuld met rode bonen, gele room, chocola en nog wat vullingen. Ik móest kopen. Ik had ook ergens gelezen dat het lucky fish waren.

De electronica wijk Akihabara met moeite kunnen bereiken wegens overstappen en de vele kilometers ondergronds. Ik kwam boven en zag niks levendigs en ben weer ondergronds gegaan. Op naar Shibuya! Moderne wijk met winkelstraten. Het was er druk en veel verlichting met knipperlichtjes. Ik kon me wel wat bij voorstellen in de avond. In ieder geval de Shibuya crossing gelopen bij daglicht. 's Avonds zou je dat een keer gezien moeten hebben als het voetgangers licht op groen gaat. Het is namelijk een mega kruispunt en wanneer de honderden mensen oversteken...tja. De film Lost in Translation is in die wijk opgenomen.

Terug naar het hotel om spullen te droppen en naar de conveyor belt sushi Moriichi gegaan. Stond op plattegrond wat ik van hotel had gekregen en ik wilde weer sushi op een lopende band meemaken. Per bordje was het maar ¥150! Omgerekend zo'n 1,20. Saaaalig! Ik heb het bij 5 bordjes gehouden, Ben was er niet zo weg van. Daarna weer de 7/11 ingedoken voor het ontbijt voor de volgende ochtend.